Het eten van slakken gaat terug tot de oorsprong van de mensheid, zoals blijkt uit de aanwezigheid van schelpen in prehistorische grotten. Slakken waren een populair gerecht bij de Romeinen, die ze gebakken aten. In de Middeleeuwen werd het door de kerk als “onrein” beschouwd, waardoor de consumptie ervan verdween. Het werd een voedsel voor tijden van hongersnood. In de Charente in Frankrijk namen zeelieden in de 16e eeuw vaten slakken mee aan boord om een verse voorraad voedsel voor de overtocht te hebben.
De slak
millennia van consumptieIn de praktijk genieten we van een dozijn Bourgondische slakken en een glas chardonnay… maar wat weten we eigenlijk over de geschiedenis… sinds wanneer worden ze gegeten?
De wetenschappelijke naam van de Bourgondische slak, ook bekend als de “Gros Blanc” of “Wijngaardslak”, is Helix Pomatia. Intensief verzamelen tijdens de eerste helft van de 20e eeuw, in combinatie met landbouwpraktijken en het beheer van openbare ruimten, leidde tot de zeldzaamheid van de soort. Daarom staan ze sinds 1979 onder speciale bescherming. Verzamelen is dus verboden in Frankrijk tijdens het broedseizoen, van 1 april tot 30 juni.
Traditioneel Bourgondisch slakkenrecept
Escargot de Bourgogne is een emblematisch gerecht uit de Bourgogne en de Franse gastronomie. Het wordt voornamelijk gegeten tijdens kerstfeesten en familiediners en wordt over het algemeen bereid volgens het traditionele recept. De slak wordt gekookt in een gerechtbouillon en daarna teruggelegd in zijn schelp, die wordt gevuld met een mengsel van boter, fijngehakte peterselie en knoflook en gebakken in de oven.